Wat te doen? Ik heb heel veel te vertellen, maar het toverstafje dat altijd mij hoofd aanraakt zodat de woorden in mijn hoofd gaan zingen raakt mij niet. Een wat zwaarder gevoel blijft hangen. Als ik nu ga schrijven, schrijf ik een stuk puur voor mezelf. Om mijn gedachten te ordenen, want dat gebeurt als ik naar jullie toe schrijf. Vaak krijg ik op deze schrijfsels weinig feedback. Wat de reden daarvoor is, weet ik niet. Mensen lezen liever over bier drinken, kapotte panty’s en afvallen. Dat zijn thema’s die aanspreken en reacties uitlokken. 

Toch heb ik besloten een poging tot schrijven te wagen. En tot nu toe komen de zinnen best vlot in mijn hoofd op. Soms is woorddansen niet lichtvoetig. Maar moet dat?

Nieuwe website

Wat wil ik jullie allemaal vertellen? In de eerste plaats dat ik druk in de weer ben met een nieuwe website. Ik ben er al een tijdje mee bezig en heb de derde herziening van de eerste versie teksten af. Ik laat hem bouwen door Roel Stoltenborg van RS Vormgeving. Hij heeft ook mijn logo ontworpen en tal van andere reclame-uitingen voor mij gemaakt. De samenwerking is altijd soepel verlopen en hij denkt goed mee. Roel maakt mijn soms troebele ideeën erg aantrekkelijk. 

Waarom een nieuwe website? Nou, omdat ik mijn woorden meer wereld gun. De lezers die ik nu heb, zijn voornamelijk te vinden in Oost Gelre. Er zijn er die in andere gebieden van het land mijn teksten lezen, maar die zijn op een hand, oké twee handen, te tellen. Ik wil graag dat mijn droom door meer mensen gelezen wordt. Ik voel een soort urgentie om Nederland te veroveren met mijn gedachten. Niet dat ik nu aan grootheidswaanzin lijd (ik denk eerder het tegenovergestelde), maar ik denk wel dat mijn schrijfkwaliteiten van nut zullen zijn voor een grotere doelgroep. En het past ook bij mijn wens om een mooiere en inclusievere wereld te creëren met taal. Daarom tast ik diep in de beurs en laat ik een sprekende en op maat gemaakte site bouwen. Ik kan niet wachten tot hij af is! Achter de schermen ben ik al met veel dingen ervoor bezig. Ook ben ik aan het nadenken over de nieuwe foto’s in zwierige jurk. En dat denken stemt mij gelukkig. 

BNI

In het kader van Nederland veroveren heb ik onlangs mijn idee online gepitcht bij een net gelanceerd BNI chapter in Amsterdam. Ik was daarvoor gevraagd door een vrouw die ik nog uit mijn studententijd ken en die ik al twintig jaar niet meer gezien had. Het was een hele ervaring om dat te doen, zeker omdat ik spontaan wilde zijn en de tekst niet uit mijn hoofd geleerd had. Helemaal soepel kwamen de woorden niet uit mijn mond, maar ik krijg nog een kans bij een andere groep. Dus blijkbaar heb ik toch iets goed gedaan! Ook is iemand uit die groep mij nu aan het polsen voor een eventuele opdracht. Je weet maar nooit hoe een koe een haas vangt! Het chapter doet hun naam Friendship in ieder geval eer aan.

Charmante heren

Verder ben ik een samenwerking gestart met drie charmante heren. We willen met ons viertjes gaan optreden met eigen werk en zinnen nog op een naam voor ons illustere gezelschap. Ik voel mij zeer vereerd dat ik gevraagd ben om ze met mijn sprankelende persoontje te inspireren. En ik kan verklappen dat ik niet alleen kusjes uitdeel, maar soms ook de botte bijl hanteer. Maar dat moet ook wel, want anders is er geen beweging in de hoofdige taal krijgen. In de toekomst zullen jullie meer hierover lezen. Eerst moet onze samenwerking nog uitkristalliseren, maar ik voorvoel veel moois en goeds! 

Door de afspraken met deze mannen van mijn hart ben ik ook geïnspireerd mijn archieven ingedoken en kwam ik prachtige teksten en foto’s uit mijn studententijd tegen. Toen trad ik ook al op. Wat was ik mooi en knap (letterlijk en figuurlijk)! Ik bekeek al mijn vondsten en was met stomheid geslagen. Dat was allemaal voordat een grote schaduw over mijn schrijfcarrière zou vallen. Ook die herinneringen kwamen boven. En ik denk dat die herinneringen een beetje voor de zwaarte staan die ik aan het begin van dit stuk noemde. Voor de donderwolken die altijd in mijn Verzinhoofd aanwezig zijn, al danst het nog zo gepassioneerd. Verdrietig was ik. Van iemand waar Christiaan Weijts een handtekening aan vraagt omdat ze zo veelbelovend is, veranderde ik in iemand die moest vechten om af te studeren en na haar studie uiteindelijk postbode werd. Begrijp mij niet verkeerd. Het is een heerlijk beroep dat ondergewaardeerd wordt en zeker meer aanzien verdient en het geeft mij de mogelijkheid om mijn grote gedachten te ordenen. Maar het contrast is zo groot.

Applaus

Gelukkig schrijf ik ook al jaren weer zinnige stukjes en heeft mijn Verzinhoofd haar weg in de wondere en harde wereld gevonden. Ik ben journalist, geeft schrijfraad en workshops in de bieb en mag cursussen voor de Stadskamer geven. Ik heb jou als lezer gevonden. En nu wil ik dat groter trekken. Naar meer lezers. Wat ben je als schrijver zonder publiek? Zonder applaus, hartje op Instagram of like op Facebook? Natuurlijk schrijf ik in eerste instantie voor mezelf, maar ik schrijf naar jullie toe. Voor jullie. Dan komen de woorden. Dan komt de interactie. Soms pas jaren later. Soms onbewust. Mijn blog is mijn steen in de rivier. En straks heb ik een nog krachtigere steen. Zwem je mee met de verlegde stroom?