De afgelopen maanden ben ik bezig geweest om de balans van mijn leven op te maken. En daar ben ik nog steeds mee bezig. Jaja. Ik word oud(er). Het draait om de balans tussen lichaam, ziel en geest. Mijn ziel en geest voed ik dagelijks met woorden, gedachten en vage ideeën. Ik maak ze over het algemeen blij en heb ze dolgelukkig gemaakt en geheeld door het schrijven van ‘Verzinhoofd’ en alle andere verhalen op mijn blog en in mijn dagboek. Mijn lichaam bleef bij alles een beetje achter en vroeg ook om aandacht.

Al meer dan de helft van mijn leven worstel ik met mijn gewicht en ik voelde dat de tijd nu rijp was om daar wat aan te doen. Al vond ik dat wel lastig, want ik had al zoveel geprobeerd. Ik besloot dit keer om bij Sharon Papen van Blikveld Fysiotherapie onder hypnose te gaan. Er kwamen bizarre dingen uit mijn onderbewuste boven tafel, om sommige hebben we hartelijk gelachen. Gisteren had ik mijn laatste sessie. Sharon gaf mij de opdracht mee een sprookje te schrijven over mijn overtollige kilo’s. (Ze kent mij heel goed). En dat deed ik. Het resultaat kan je hieronder lezen.

Ik hoop dat jullie mij over een paar maanden nog herkennen. Als ik nog mooier en stralender ben dan ik al ben. Als ik van binnen en van buiten licht ben, want dat is mijn wens.

Licht

Er was eens een meisje dat licht wilde zijn. Zo licht als een veertje. Niet alleen in haar gedachten en hart, maar ook met haar lichaam. In haar leven had ze moeilijke periodes gekend. Periodes waarin het donderde en bliksemde. Donkere wolken hadden zich boven haar hoofd samengepakt en haar diep bedroefd gemaakt. Om toch nog een beetje blij te zijn verwende ze zichzelf met koekjes en taartjes. Zo werd de zwaarte in haar hoofd minder. Haar lichaam echter werd zwaarder en zwaarder. 

Toen ze na jaren en jaren oefening en levenservaring eindelijk licht was geworden in haar hoofd en hart, was haar lijf tonnetjerond. Het plaatje klopte niet. Het meisje wilde graag dat binnen- en buitenkant in overeenstemming met elkaar waren, dat beide licht zouden zijn. Toch lukt het haar maar niet om haar lichaam minder rond te maken. Daarom ging ze naar de betoverfee. 

Drie keer ging de betoverfee in gesprek met het onderbewuste in het lichaam en hoofd van het meisje. Dat deed ze door het meisje in zo’n toestand te brengen dat alle zwaarte die in haar lijf opgeslagen zat onder woorden en in beeld gebracht kon worden. Ze betoverde het meisje zo dat ze begreep waarom haar lichaam zo zwaar was geworden. De tijd was daar om alle overtollige ballast in de vorm van vet kwijt te raken zodat het meisje figuurlijk, maar ook letterlijk licht zou zijn. 

Na de drie gesprekken van de betoverfee met haar onderbewuste lichaam en hoofd had het meisje hoop. Ze zag zichzelf in mooie kleurrijke jurken, met prachtige oorbellen, grote gele strohoed met vrolijke flappen en armen vol bloemen. In de bloemenwei van haar voortuin, danste ze vrij, blij en licht in het rond. Alle zwaarte was van haar verdwenen. Iedereen vond haar mooi. Zij vond zichzelf ook mooi. Ze at geen koekjes en taartjes meer, maar appels en peren. Die ze met elkaar ging vergelijken, hoewel dat eigenlijk niet mocht. Maar het meisje was graag eigenwijs en deed het toch. Gewoon, omdat ze er zin in had. Ze at gezonde voeding uit de natuur en bereidde die met veel liefde vakkundig klaar. Ze kookte heerlijke biologische maaltijden en fietste veel rond in het grote bos op haar rode fiets. Ook ging ze regelmatig naar de betoverfee om yoga te doen, want de betoverfee was een bijzonder wijze vrouw die veel van lichaam en hoofd wist. Veel meer dan alle andere feeën in het bos. Na een paar maanden was het meisje alle zwaarte kwijt. Ze keek in de spiegel en lachte nog gelukkiger dan gelukkig:”Ik ben zo licht. Zo licht als een veertje!”