Soms blijven mensen je pad kruisen. Zo kwam ik ook Anne van Beusekom-Orange een aantal keer tegen. Mijn eerste ontmoeting met haar was volgens mij bij een van mijn optredens in de Schepershof in Groenlo. Zij kwam met haar vriendin Ria luisteren naar mij en de gedichten van andere schrijvers. Daarna zag ik haar weleens bij een van mijn schrijfcafés, bij Mode & Kunst in Groenlo of een andere markt, waar ze stond in een kraam met haar kaarten van gedichten en schilderijen. Ik gaf haar een keer mijn Rabarbara-pen en die belandde op een schilderij van haar genaamd ‘Verbondenheid’. Op een dag kreeg ik via via te horen dat zij een boek ging schrijven en omdat ik dol ben op mensen die hun woorden toevertrouwen tussen twee kaften interviewde ik haar voor de krant. Het verhaal van haar Achter de Sluier is bijzonder. Toch duurde het even voor ik het aanschafte. Als ik een boek van een bekende koop, wil ik zeker weten dat ik de tijd en aandacht heb om het te lezen. 

Bladerboek

Achter de Sluier is echt een bladerboek vol kleurrijke foto’s, brieven, korte verhalen en speelse gedichten. Het is fijn om erin te neuzen en er af en toe iets in te lezen en daarover te mijmeren. Het leukste vind ik dat ik een rondleiding door Anne’s tuin heb gekregen toen ik het boek ging ophalen. In deze tuin zijn haar gedichten al wroetend in de aarde ontstaan. Zo heb ik echt een duidelijk beeld van het schrijfproces en de omgeving die de schrijfster inspireerde. Het boek is een eerbetoon aan haar oma en een proces om het oorlogstrauma van haar oma dat zij ook in zich meedraagt te verwerken en in het licht te zetten, achter de sluier vandaan. De gedichten zijn van 2010 tot 2018, geschreven in de vrije vorm en gaan over onder andere verdriet, verbondenheid, helen, ontwikkeling en de natuur.

Winter

Het boek heeft mij aan het nadenken gezet over mijn eigen oma, over hoe zij mij altijd gesteund heeft in mijn creatieve proces, mijn schilderijen kocht en mijn schrijfsels las toen de rest van de wereld ze nog niet kende. Ze was mijn eerste en is nog steeds mijn trouwste fan. Nu ze in de winter van haar leven is, wil ik er graag voor haar zijn. Al weet ik dat het niet de rol van een kleinkind is om haar oma te dragen, wil ik haar toch eren met een gedicht dat ik geschreven heb met het boek Achter de Sluier als inspiratie. Het boek zal ik aan mijn eerstvolgende bezoek aan haar meenemen. Ik denk dat zij het wel mooi vindt om iets over een oma te lezen. Het boek is te bestellen op de kleurrijke site van Anne: Tuinsluier

Oma

je begreep mijn meisjesdromen

vanaf mijn wieg

ik vertrouwde je ze toe

als we wandelden en eendjes voerden

repen chocolade bracht je altijd mee

en wanneer ik kwam logeren in Friesland

ging ik met de trein

de witte stenen hond

stond naast mijn bed

met het doosje zwarte pottertjes ernaast

nu in de vensterbank hier

om boze geesten te verjagen

als voorschot op mijn erfenis

samen pannenkoeken bakken

en ik streek een keer mijn vinger

toen ik studeerde gingen we ergens in de stad eten

en citroenkwast drinken

windmolens met draadjesvlees

en aardappels door opa geschild

opa die jou duifje noemt

nu ben jij de winter

nu ben jij alleen

en nu begrijp ik de pijn pas

omdat ik je verdriet zie

die achter je rimpels vandaan komt

de broze roze muur houdt 

het niet meer tegen

ik kan je niet dragen

dat wil je niet

dat hoort niet

ik kan je geleefde leven niet even wegtroosten

wel kan ik dit dichten

en hopen dat mijn woorden

ook die ik niet uitspreek

en die jij mijn hele leven al leest

en gelezen hebt

(en dat zijn er nogal wat)

je laten weten dat je voor

altijd mijn lieve oma bent