Soms blijven mensen je pad kruisen. Zo kwam ik ook Anne van Beusekom-Orange een aantal keer tegen. Mijn eerste ontmoeting met haar was volgens mij bij een van mijn optredens in de Schepershof in Groenlo. Zij kwam met haar vriendin Ria luisteren naar mij en de gedichten van andere schrijvers. Daarna zag ik haar weleens bij een van mijn schrijfcafés, bij Mode & Kunst in Groenlo of een andere markt, waar ze stond in een kraam met haar kaarten van gedichten en schilderijen. Ik gaf haar een keer mijn Rabarbara-pen en die belandde op een schilderij van haar genaamd ‘Verbondenheid’. Op een dag kreeg ik via via te horen dat zij een boek ging schrijven en omdat ik dol ben op mensen die hun woorden toevertrouwen tussen twee kaften interviewde ik haar voor de krant. Het verhaal van haar Achter de Sluier is bijzonder. Toch duurde het even voor ik het aanschafte. Als ik een boek van een bekende koop, wil ik zeker weten dat ik de tijd en aandacht heb om het te lezen.
Bladerboek
Achter de Sluier is echt een bladerboek vol kleurrijke foto’s, brieven, korte verhalen en speelse gedichten. Het is fijn om erin te neuzen en er af en toe iets in te lezen en daarover te mijmeren. Het leukste vind ik dat ik een rondleiding door Anne’s tuin heb gekregen toen ik het boek ging ophalen. In deze tuin zijn haar gedichten al wroetend in de aarde ontstaan. Zo heb ik echt een duidelijk beeld van het schrijfproces en de omgeving die de schrijfster inspireerde. Het boek is een eerbetoon aan haar oma en een proces om het oorlogstrauma van haar oma dat zij ook in zich meedraagt te verwerken en in het licht te zetten, achter de sluier vandaan. De gedichten zijn van 2010 tot 2018, geschreven in de vrije vorm en gaan over onder andere verdriet, verbondenheid, helen, ontwikkeling en de natuur.
Winter
Het boek heeft mij aan het nadenken gezet over mijn eigen oma, over hoe zij mij altijd gesteund heeft in mijn creatieve proces, mijn schilderijen kocht en mijn schrijfsels las toen de rest van de wereld ze nog niet kende. Ze was mijn eerste en is nog steeds mijn trouwste fan. Nu ze in de winter van haar leven is, wil ik er graag voor haar zijn. Al weet ik dat het niet de rol van een kleinkind is om haar oma te dragen, wil ik haar toch eren met een gedicht dat ik geschreven heb met het boek Achter de Sluier als inspiratie. Het boek zal ik aan mijn eerstvolgende bezoek aan haar meenemen. Ik denk dat zij het wel mooi vindt om iets over een oma te lezen. Het boek is te bestellen op de kleurrijke site van Anne: Tuinsluier
Oma
je begreep mijn meisjesdromen
vanaf mijn wieg
ik vertrouwde je ze toe
als we wandelden en eendjes voerden
repen chocolade bracht je altijd mee
en wanneer ik kwam logeren in Friesland
ging ik met de trein
de witte stenen hond
stond naast mijn bed
met het doosje zwarte pottertjes ernaast
nu in de vensterbank hier
om boze geesten te verjagen
als voorschot op mijn erfenis
samen pannenkoeken bakken
en ik streek een keer mijn vinger
toen ik studeerde gingen we ergens in de stad eten
en citroenkwast drinken
windmolens met draadjesvlees
en aardappels door opa geschild
opa die jou duifje noemt
nu ben jij de winter
nu ben jij alleen
en nu begrijp ik de pijn pas
omdat ik je verdriet zie
die achter je rimpels vandaan komt
de broze roze muur houdt
het niet meer tegen
ik kan je niet dragen
dat wil je niet
dat hoort niet
ik kan je geleefde leven niet even wegtroosten
wel kan ik dit dichten
en hopen dat mijn woorden
ook die ik niet uitspreek
en die jij mijn hele leven al leest
en gelezen hebt
(en dat zijn er nogal wat)
je laten weten dat je voor
altijd mijn lieve oma bent

Mooi!
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je wel Ineke. Misschien dat jouw kleinkinderen later ook wel zo’n gedicht over jou schrijven!
LikeLike