Laverend tussen de met vuurwerk spelende kinderen door bezorgde ik voor het zesde jaar op rij braaf mijn poststukken op Oudjaarsdag. Alweer een jaar voorbij. De tijd vliegt. De laatste dag van december geeft mij altijd een nadenkende stemming. Ik weeg mijn zonden (heb ik die dan?) af tegen mijn goede daden en op dezelfde schaal vergelijk ik mijn mislukkingen en successen. En ik moet zeggen voor dat voor 2016 de balans in beide gevallen positief uitslaat.

Het meest zichtbare resultaat van al mijn succesvolle inspanningen is wel dit blog. Rabarbara is het eindpunt van een opeenstapeling van de mooie momenten van het afgelopen jaar. Daarnaast is zij het begin van een nieuwe start met hopelijk verstrekkende gevolgen. En daar wil ik het nu even met jullie over hebben. Over die nieuwe start. Het is nu 2017 en het is nooit verkeerd om een frisse wind te laten waaien door, tussen en in mijn woorden. Onlangs ben ik mijn rubriek (te) Gek gestart, waar ik veel goede geluiden over hoor. Komend jaar ga ik de interviews met bijzondere mensen dus zeker voortzetten. Misschien weet jij wel iemand hiervoor. Laat het mij gerust weten!

Verder vroeg ik mij af welke geschreven onderwerpen jullie het meest raken. Zoals jullie weten heb ik een aantal stokpaardjes waar ik over schrijf. Is de een jullie liever dan de ander? Of hebben jullie een suggestie voor een volkomen nieuwe invalshoek? Als ik dat weet, kan ik daarmee het komende jaar aan de slag.

Om inzicht te krijgen in bovenstaande heb ik een poll gemaakt met een vraag. Ik wil jullie vragen die te beantwoorden. Dat mag anoniem, maar ook met naam. Onder degene die mij laten weten dat ze hem hebben ingevuld (bijvoorbeeld door een reactie op dit blog, op Facebook of Twitter) verloot ik 3 door mij geschreven boekjes. Je kan dan kiezen uit ‘Grillig pad der Liefde’ of ‘Een stadse in de Achterhoek’.

Ik ben nieuwsgierig naar de uitkomst!